Post uit Malawi!
Blijf op de hoogte en volg Laurien en Hendrikje
05 Juli 2014 | Malawi, Blantyre
Hallo! Hier weer een verhaal van ons. Ondertussen zijn we al een tijdje in Malawi, en we leren de mensen steeds meer kennen. Ook geven we al elke dag les. Wat een indrukken komen er op ons af, echt werkelijk alles is anders. We zien, horen en voelen zoveel dat het moeilijk is om alles op te schrijven.
Dinsdag
‘s Morgens vroeg vertrekken we per rammelende gammele minibus naar onze werkplek de school in Mbulumbuzi. Als we geluk hebben kunnen we prima zitten, maar het gebeurt ook vaak dat de bus extra volgepropt wordt met mensen en goederen. Waar we zo dicht opeen gepakt zitten dat allerlei geurtjes en geluiden ons overweldigen. We worden afgezet bij de weg die naar onze school leidt. Daar staat Mozes ons al op te wachten, hij vertaalt ons bij alle activiteiten van het Engels naar Chichewa en hij kan en wil ons veel vertellen over het land, cultuur, gewoonten, leefwijze enz. Dit is mooi want zo krijgen we op alle vragen die we tegen komen direct antwoord. Onderweg komen we van alles tegen: hutten, vrouwen die ons hartelijk begroeten met een handdruk en een kniebuiging (pff we voelen ons vaak prinsessen), kinderen met een grote emmer water op hun hoofd, vrouwen die de was doen enz,, elke keer weer verbazingwekkend wat een andere leefwijze deze mensen hebben. Bijzonder om te zien hoe er groepen kinderen kilometers ver zelfstandig naar school komen lopen op hun blote voetjes.
Wanneer we bij de school aankomen horen we de kinderen en de juf al ‘schreeuwen’ uit de lokalen, de kinderen herhalen in koor wat de leerkracht hen voorzegt.
De komende tijd zullen wij ons vooral focussen op het aanleren van tafels. Allebei hebben we apart een groep met kinderen. Buiten zetten we een krijtbord neer en zo komen er steeds meer kinderen bijzitten. 30 kinderen, zitten netjes in het zand te luisteren, bijzonder! Wanneer ze een antwoord geven gaan ze staan, wat een beleefdheid. We proberen niet alleen de tafels te stampen maar de kinderen ook inzicht te geven in het rekenen. Hendrikje zet de kinderen aan het werk met stenen. Ze oefenen de tafel van 3 d.m.v. 12 groepjes van 3 stenen te maken! Wij spreken engels en wat de kinderen niet begrijpen wordt vertaald naar het Chichewa. De eerste ervaringen met het lesgeven geven een kick, wanneer al die ogen je aanstaren, prachtig! We genieten!:)
Woensdag
Vandaag is er een juf ziek dus geven wij les aan de kinderen van de nursery (kleuterschool). We leren flexibel te zijn en bedenken ter plekke welke lessen we geven. We tellen samen met de kinderen, dit is wel behelpen met weinig materiaal, daarom laten we de kinderen steentjes van buiten halen waarmee ze leren tellen. Verder oefenen we de cijfers, dagen van de week, kleuren, liedjes enz. enz.! Genoeg te doen!
Vandaag maken we voor alle kinderen een beloningskaart, wanneer ze een tafel goed op kunnen zeggen krijgen ze een sticker! Een groot cadeau voor deze kinderen. We hopen dat dit stimuleert om ook thuis de tafels te leren. Het is de bedoeling dat we vooral in kleine groepjes bijles gaan geven en de ‘zwakkere kinderen’ extra aandacht geven.
Naar de wc gaan op school is trouwens nog niet zo’n succes, maar ja, je moet wel wat! Met een gat in de grond en een emmer redden we ons wel
Wanneer we terug naar de bus lopen worden we achtervolgd door een grote groep kinderen, wat zijn ze enthousiast en blij met een klein beetje aandacht!:-)
Donderdag
De kinderen hebben vandaag thuis wat te vertellen. Verwonderde gezichten en starende ogen, kijken naar de gitaar, er komt zelfs geluid uit! Laurien speelt een aantal liedjes en al gauw staan er tientallen kinderen rondom de gitaar. Prachtig!
Vanmiddag is er een ‘meeting’ met alles moeders van de kinderen. De school heeft namelijk een probleem, er zijn verschillende kinderen die niet elke dag naar school komen maar thuis blijven. In Malawi is de tijd erg rekbaar, verschillende moeders zitten dan ook al een uur voor de school op de grond te wachten. Ondertussen zijn wij naast hen bezig met het aanleren van de tafels, werkelijk waar, met open monden blijven ze ons aankijken. Blanke dames zien ze waarschijnlijk niet iedere dag;)
Tijdens de meeting wordt het probleem aan de moeders voorgelegd, tientallen moeders met bijzondere kleden om (vaak een kind op de rug) zitten op de grond. Een mooi gezicht! Steeds opnieuw wordt er instemmend geklapt. We stellen ons voor en Laurien houdt nog een speech, ze vertelt dat wij uit Holland komen om hun kinderen onderwijs te geven. Wij zijn van plan om hen heel veel te leren. Dat is van groot belang, want zonder goed onderwijs kom je in de toekomst nergens. We zijn niet voor een paar kinderen gekomen, maar voor alle kinderen. En verwachten dat dan ook iedereen komt. Tja..na deze speech kan geen kind meer thuis blijven natuurlijk!
Vrijdag
Vandaag om 6 uur zitten we al in de auto. We gaan namelijk verschillende projecten bezoeken waar de stichting Timotheos werkt. Het gaat om 4 kleuterscholen, alfabetiseringsprojecten en een naaischool. Een lange reis, we zien van alles onderweg. We rijden langs dorpjes, tussen marktkraampjes door, over zandwegen met diepe kuilen, fietsen die beladen zijn met 150 kilo mais, we kijken onze ogen uit! We worden compleet doorelkaar geschud de wegen zijn niet altijd even begaanbaar. Hoe verder we rijden, hoe dichter we in de bush terechtkomen. De omgeving is hier anders dan in Mbulumbuzi, we zien meer water en er lopen meer dieren langs de weg zoals ossen, schapen en geiten. Aan de reacties van de mensen te zien komen hier niet vaak auto’s langs. We rijden door het mulle zand met diepe kuilen en over smalle paadjes. Maar we komen op de bestemmingen aan. Terwijl Wim met de juf en de directeur een bespreking hebben, proberen wij steeds de kinderen buiten te vermaken, maar dat valt niet mee! Alle kinderen gaan netjes op de grond zitten en blijven ons stil aankijken. Het is de eerste keer dat ze een mzungu(een blanke) zien! We halen een spingtouw uit de auto, sommige kinderen doen voorzichtig een poging om er over heen te springen. Het is steeds weer een uitdaging om de kinderen in beweging te krijgen. Onze hersenen kraken welke liedjes, spelletjes we kunnen doen. Maar op een gegeven moment krijgen we de kinderen toch in beweging door ‘head shoulder, knees en toes’ en andere liedjes te zingen.
Niet alleen voor de kinderen zijn we een bezienswaardigheid, ook voor volwassenen zijn we een ware attractie. Van top tot teen blijven ze ons aanstaren. Deze mensen maken nooit iets anders mee dan het leven in hun dorp, want de ‘bewoonde wereld’ is vele kilometers verderop. Kinderen gaan alleen naar de basisschool, want het voortgezet onderwijs is te ver weg. Ouders kunnen niet lezen en schrijven, daarom worden de alfabetiseringsgroepen ingezet. Zo kunnen deze mensen op den duur de Bijbel lezen en hun kinderen helpen met leren. Bij een dorpje worden we verwelkomd door zingende vrouwen, prachtig om te zien en te horen. Al zingend schudden ze ons hartelijk de hand. Na een lange dag vertrekken we om 3 uur weer richting huis, want het is 3 uur reizen en om 6 uur is het donker. En in het donker in Malawi rijden over de hobbelige wegen is geen pretje!
Dinsdag
‘s Morgens vroeg vertrekken we per rammelende gammele minibus naar onze werkplek de school in Mbulumbuzi. Als we geluk hebben kunnen we prima zitten, maar het gebeurt ook vaak dat de bus extra volgepropt wordt met mensen en goederen. Waar we zo dicht opeen gepakt zitten dat allerlei geurtjes en geluiden ons overweldigen. We worden afgezet bij de weg die naar onze school leidt. Daar staat Mozes ons al op te wachten, hij vertaalt ons bij alle activiteiten van het Engels naar Chichewa en hij kan en wil ons veel vertellen over het land, cultuur, gewoonten, leefwijze enz. Dit is mooi want zo krijgen we op alle vragen die we tegen komen direct antwoord. Onderweg komen we van alles tegen: hutten, vrouwen die ons hartelijk begroeten met een handdruk en een kniebuiging (pff we voelen ons vaak prinsessen), kinderen met een grote emmer water op hun hoofd, vrouwen die de was doen enz,, elke keer weer verbazingwekkend wat een andere leefwijze deze mensen hebben. Bijzonder om te zien hoe er groepen kinderen kilometers ver zelfstandig naar school komen lopen op hun blote voetjes.
Wanneer we bij de school aankomen horen we de kinderen en de juf al ‘schreeuwen’ uit de lokalen, de kinderen herhalen in koor wat de leerkracht hen voorzegt.
De komende tijd zullen wij ons vooral focussen op het aanleren van tafels. Allebei hebben we apart een groep met kinderen. Buiten zetten we een krijtbord neer en zo komen er steeds meer kinderen bijzitten. 30 kinderen, zitten netjes in het zand te luisteren, bijzonder! Wanneer ze een antwoord geven gaan ze staan, wat een beleefdheid. We proberen niet alleen de tafels te stampen maar de kinderen ook inzicht te geven in het rekenen. Hendrikje zet de kinderen aan het werk met stenen. Ze oefenen de tafel van 3 d.m.v. 12 groepjes van 3 stenen te maken! Wij spreken engels en wat de kinderen niet begrijpen wordt vertaald naar het Chichewa. De eerste ervaringen met het lesgeven geven een kick, wanneer al die ogen je aanstaren, prachtig! We genieten!:)
Woensdag
Vandaag is er een juf ziek dus geven wij les aan de kinderen van de nursery (kleuterschool). We leren flexibel te zijn en bedenken ter plekke welke lessen we geven. We tellen samen met de kinderen, dit is wel behelpen met weinig materiaal, daarom laten we de kinderen steentjes van buiten halen waarmee ze leren tellen. Verder oefenen we de cijfers, dagen van de week, kleuren, liedjes enz. enz.! Genoeg te doen!
Vandaag maken we voor alle kinderen een beloningskaart, wanneer ze een tafel goed op kunnen zeggen krijgen ze een sticker! Een groot cadeau voor deze kinderen. We hopen dat dit stimuleert om ook thuis de tafels te leren. Het is de bedoeling dat we vooral in kleine groepjes bijles gaan geven en de ‘zwakkere kinderen’ extra aandacht geven.
Naar de wc gaan op school is trouwens nog niet zo’n succes, maar ja, je moet wel wat! Met een gat in de grond en een emmer redden we ons wel
Wanneer we terug naar de bus lopen worden we achtervolgd door een grote groep kinderen, wat zijn ze enthousiast en blij met een klein beetje aandacht!:-)
Donderdag
De kinderen hebben vandaag thuis wat te vertellen. Verwonderde gezichten en starende ogen, kijken naar de gitaar, er komt zelfs geluid uit! Laurien speelt een aantal liedjes en al gauw staan er tientallen kinderen rondom de gitaar. Prachtig!
Vanmiddag is er een ‘meeting’ met alles moeders van de kinderen. De school heeft namelijk een probleem, er zijn verschillende kinderen die niet elke dag naar school komen maar thuis blijven. In Malawi is de tijd erg rekbaar, verschillende moeders zitten dan ook al een uur voor de school op de grond te wachten. Ondertussen zijn wij naast hen bezig met het aanleren van de tafels, werkelijk waar, met open monden blijven ze ons aankijken. Blanke dames zien ze waarschijnlijk niet iedere dag;)
Tijdens de meeting wordt het probleem aan de moeders voorgelegd, tientallen moeders met bijzondere kleden om (vaak een kind op de rug) zitten op de grond. Een mooi gezicht! Steeds opnieuw wordt er instemmend geklapt. We stellen ons voor en Laurien houdt nog een speech, ze vertelt dat wij uit Holland komen om hun kinderen onderwijs te geven. Wij zijn van plan om hen heel veel te leren. Dat is van groot belang, want zonder goed onderwijs kom je in de toekomst nergens. We zijn niet voor een paar kinderen gekomen, maar voor alle kinderen. En verwachten dat dan ook iedereen komt. Tja..na deze speech kan geen kind meer thuis blijven natuurlijk!
Vrijdag
Vandaag om 6 uur zitten we al in de auto. We gaan namelijk verschillende projecten bezoeken waar de stichting Timotheos werkt. Het gaat om 4 kleuterscholen, alfabetiseringsprojecten en een naaischool. Een lange reis, we zien van alles onderweg. We rijden langs dorpjes, tussen marktkraampjes door, over zandwegen met diepe kuilen, fietsen die beladen zijn met 150 kilo mais, we kijken onze ogen uit! We worden compleet doorelkaar geschud de wegen zijn niet altijd even begaanbaar. Hoe verder we rijden, hoe dichter we in de bush terechtkomen. De omgeving is hier anders dan in Mbulumbuzi, we zien meer water en er lopen meer dieren langs de weg zoals ossen, schapen en geiten. Aan de reacties van de mensen te zien komen hier niet vaak auto’s langs. We rijden door het mulle zand met diepe kuilen en over smalle paadjes. Maar we komen op de bestemmingen aan. Terwijl Wim met de juf en de directeur een bespreking hebben, proberen wij steeds de kinderen buiten te vermaken, maar dat valt niet mee! Alle kinderen gaan netjes op de grond zitten en blijven ons stil aankijken. Het is de eerste keer dat ze een mzungu(een blanke) zien! We halen een spingtouw uit de auto, sommige kinderen doen voorzichtig een poging om er over heen te springen. Het is steeds weer een uitdaging om de kinderen in beweging te krijgen. Onze hersenen kraken welke liedjes, spelletjes we kunnen doen. Maar op een gegeven moment krijgen we de kinderen toch in beweging door ‘head shoulder, knees en toes’ en andere liedjes te zingen.
Niet alleen voor de kinderen zijn we een bezienswaardigheid, ook voor volwassenen zijn we een ware attractie. Van top tot teen blijven ze ons aanstaren. Deze mensen maken nooit iets anders mee dan het leven in hun dorp, want de ‘bewoonde wereld’ is vele kilometers verderop. Kinderen gaan alleen naar de basisschool, want het voortgezet onderwijs is te ver weg. Ouders kunnen niet lezen en schrijven, daarom worden de alfabetiseringsgroepen ingezet. Zo kunnen deze mensen op den duur de Bijbel lezen en hun kinderen helpen met leren. Bij een dorpje worden we verwelkomd door zingende vrouwen, prachtig om te zien en te horen. Al zingend schudden ze ons hartelijk de hand. Na een lange dag vertrekken we om 3 uur weer richting huis, want het is 3 uur reizen en om 6 uur is het donker. En in het donker in Malawi rijden over de hobbelige wegen is geen pretje!
-
05 Juli 2014 - 21:44
Hilligje:
Echt leuk om jullie verhalen te lezen!
Wat een prachtige ervaring...
-
05 Juli 2014 - 22:53
Anja En Evert:
Hey juffrouwen:):)
Prachtig werk doen jullie daar!!! Wij zitten samen te kijken en zouden wel even om de hoek van de deur willen kijken als dat mogelijk zou zijn.... Voor jullie zijn deze momenten nu de mogelijkheid om deze kinderen wat mee te geven waardoor ze een basis kunnen leggen in dit leven die ze echt nodig hebben.
Leer ook veel voor jezelf, misschien krijg je dit nooit meer te zien..
We bidden voor jullie!! Gods zegen en bescherming toegewenst in alles wat je doet en waar je naartoe gaat!!
Liefs van ons!! -
07 Juli 2014 - 08:25
Jessica:
Geweldig meiden!! Enjoy!!
Liefs Jess, -
07 Juli 2014 - 10:38
Annette:
Hendrikje,
Jájá, het avontuur is begonnen!
Leuk om vanaf een afstandje mee te mogen genieten van de véle indrukken en belevenissen…
Fantastisch die foto’s - een strááálende Hendrikje, leuk!
Geniet van de bijzondere tijd in het verre Afrika…
-
07 Juli 2014 - 18:42
Herna:
Ha Hendrikje!,
Wat ontzettend gaaf om jullie verhalen te lezen!
En wat zijn de mensen daar dankbaar he...kunnen wij nog wat van leren!
Mooi om te lezen!
Wat een schattige foto's! En wat glimmen die zwarte oogjes!:D
Geniet ervan! Nog een fijne tijd toegewenst
Groetjes, Herna ( en Lambert) -
07 Juli 2014 - 18:51
Nienke Vreeken:
Wow, wat genieten jullie daar meiden!!
Ik ben stiekem een heeeeeel klein beetje jaloers;)
Wat een mooie omgeving en wat een mooie mensen daar!
Bijzonder werk en een hele bijzondere ervaring lijkt me!
Haha, kun je je Engels weer eens ophalen, Hendrikje!
Echt leuk, van die Hollandse meiden tussen de bruintjes;)
Gezellige foto Laurien, met je gitaar!
Veel plezier daar en doe voorzichtig!
Ik zie uit naar de volgende blog!
Lieve groetjes Nienke -
07 Juli 2014 - 20:19
Forrina Lobbezoo:
Ha Laurien en reisgenote!
Wat leuk om jullie verhalen te lezen en de foto's te bekijken!
Jullie hebben het volgens mij heel goed naar je zin!
Geniet ervan en veel succes met alles!
Groetjes Forrina -
08 Juli 2014 - 14:03
Daniël:
dag lau hoe is het? ik ben vrij dus ik doe een berichtje wat een leuke foto`s hebben mam en ik net bekeken
we missen je wel het is hier gewoon stil groeten van mij en mama en gerhard -
08 Juli 2014 - 20:31
Anja Wielaard:
Hoihoi lieve meiden,
Wat een verhalen zeg, het is zeker van afstand meegenieten. Wat een belevenissen en diepe indrukken moeten dit zijn. Ik zou stiekem wel eens even om een hoekje willen kijken.
Afgelopen vrijdag heb ik even met Arnaudje jullie foto's bekeken, hij herkende je zeker en was maar heel stilletjes bij het verhaal wat ik vertelde. Ten slotte zei die..ollemaele kleine mozesjes...ah Laurien toch.....
Nou meiden, geniet nog maar met volle teugen en ik hou zeker jullie schrijven bij.
Groetjes Anja -
08 Juli 2014 - 21:44
Jantje:
Ha meiden,
Leuk om jullie verhalen te lezen...
Geniet er maar lekker van!
Succes.
Liefs,
Jantje -
08 Juli 2014 - 21:46
Geertje:
Ha juffies,
Wat fijn dat jullie het zo naar de zin hebben. En volgens mij genieten jullie net als al die lieve, schattige kids. Geef ze maar een extra dikke knuffel van mij ;)
Geniet ervan meiden!
Liefs Geer... -
08 Juli 2014 - 22:37
Marie En Flip Potter:
Hallo dames.
Wat jullie schrijven klopt met onze belevenissen die wij ook in MALAWI hebben meegemaakt, het is heel leuk om met de kinderen om te gaan en wat te leren en ook zeer dankbaar werk. Ook zie ik me weer zitten in
de auto en op de hobbeiligge wegen die daar zijn en ook heel mooi om in de binnenlanden daar
rond te toeren en bij elke bocht een verrassing we hebben genoten van jullie foto s en zien uit naar
je volgende verslag
GROETEN VAN MARIE EN FLIP
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
