Hoihoi, daar zijn we weer!

Zaterdag
Ons tweede weekend al in Malawi. Time flies! Vandaag doen we het rustig aan omdat we gisteren zo’n lange dag hebben gemaakt. Even om boodschappen en ’s middags op bezoek bij het weeshuisje van de stichting Timotheos. De overheid heeft aan Timotheos gevraagd voor deze kinderen te zorgen omdat ze thuis niet goed worden verzorgd. Nu staat er een mooi huisje waar 10 kinderen in wonen met een matrone, die dag en nacht voor de kinderen zorgt. Wat is dat weer genieten! Eerst zijn de kinderen nog erg verlegen, ze verstaan geen woord Engels, maar als we met speelgoed aankomen is het ijs volledig gebroken. Voetballen en touwtje springen tot en met en wij doen gewoon mee of zitten lekker met de kinderen op schoot.. Al veel te snel is de tijd voorbij. Ondertussen zijn er steeds meer kinderen, ook uit het dorpje, bijgekomen en we worden uitgezwaaid door een horde kinderen. Hier gaan we graag nog een keer naartoe!

Maandag
Vandaag hebben we een vrije dag, het is in Malawi Independance day. Ze herdenken dat ze 50 jaar onafhankelijk zijn van de Britten, en iedereen is op die dag vrij! Vandaag gaan we richting Zomba, naar ds. Oomen en zijn vrouw. Geweldig lieve mensen waar we hartelijk worden ontvangen en mee mogen eten. Nu kunnen we weer ongestoord Nederlands praten. De dominee en zijn vrouw wonen in een prachtig gebied, na de lunch gaan we de berg op. Op den duur kunnen we niet verder. Daar parkeren we de auto, kopen eerst wat souvenirs en gaan dan met een gids naar boven. Een prachtig uitzicht heb je hier over de stad Zomba, al die bergen er om heen, het meer wat we zien, bijzonder hoe mooi de schepping is gemaakt.

Dinsdag
Vandaag worden we gewekt door voetballende wachtmannen. We hadden ze de dag ervoor een voetbal cadeau gedaan, maar daar baalden we ’s ochtends wel een beetje van. Het is hier normaal dat je half 6 opstaat! Dus niet zeuren maar aan het werk. We gaan weer naar Mbulumbuzi toe. Ons dagprogramma is ondertussen al bekend, we gaan nu vooral werken aan resultaten. We hopen natuurlijk dat we niet voor niks komen hier! Na een leuke dag vertrekken we weer richting de minibus. Het is marktdag dus de bussen zitten hutjemutjevol. Het kan dus makkelijk dat een bus je neus voorbijrijdt. Eindelijk stopt er een bus, een redelijke nieuwe vergeleken met alle andere minibussen. Wanneer we bij de bus aankomen en we de deur opendoen vragen we direct of we mee kunnen rijden. Pas dan kijken we goed in de bus: het zijn allemaal blanke mensen! Dat hadden we niet verwacht! Ze praten Engels, en we mogen instappen. What are you doing here in the middle of nowhere? Ze snappen er niets van. Het is een Amerikaanse dominee die op pad is met een Finse groep. We hebben dus niet alleen een comfortabeler, maar ook een gezellige rit naar huis! Tja, in Malawi weet je het nooit..

Woensdag
Vandaag was een echt Hollands weertje! De dag start met regen, zodat we maar snel een extra trui en sjaal aanschieten voor we weggaan. Omdat het regent stappen we in de stad in, waar meerdere minibusjes staan. Dat is ook nog een belevenis apart! Helaas moeten we wel een uur blijven wachten, we hebben een te lege minibus gepakt. En ze vertrekken pas wanneer de bus tot de nok toe gevuld zit!
Vandaag werken we binnen met de kinderen, in een kantoortje en een klaslokaal. In de pauze krijgen we van Mozes heerlijke Malawische thee. Alleen hebben ze geen theezakjes, maar wordt de thee en een berg suiker er zo in gekieperd. De thee smaakt heerlijk, maar onderin de mok ligt dat laatste beetje drab! Hendrikje vindt het erg onfatsoenlijk dat ze niet alles opdrinkt wat ze krijgt, dus heel dapper drinkt ze het laatste beetje ook op. Wanneer ze daarna glimlacht is het alsof al haar tanden verrot zijn. Al die thee is blijven plakken! Het was zelfs ’s middags nog zichtbaar dat Hendrikje thee had gedronken. Op weg naar huis stopt een overvolle minibus. Een brede man schreeuwt en discussieert met de chauffeur, waarschijnlijk omdat hij te krap zat nu. Laurien heeft bijna een man op schoot, en Hendrikje voelt op den duur iemand aan haar haar trekken. ‘What do you?’ zegt ze verbaasd tegen de man achter haar. Maar die zit alleen maar vol verwondering naar 3 blonde haren te kijken die hij in zijn handen heeft…

Donderdag
Ook vandaag is het best koud. Heerlijk om dan weer in het lokaaltje en het kantoortje te zitten. Het is leuk om te zien dat de kinderen erg enthousiast zijn om te leren. Tussen de middag zijn ze druk aan het studeren op hun tafels, want als je al je tafels kent krijg je een tafeldiploma! Dat stimuleert echt, want alle kinderen willen hun tafels aftoetsen. Laurien heeft aan de kleuterjuf en Mozes belooft dat ze hen gitaar zou leren spelen. Dus vandaag druk aan de studie, en jawel hoor, ze kennen al 4 akkoorden! Nu maar hopen dat ze het onthouden…

Vrijdag
Met een goed gevulde tas met etenswaren gaan we op pad. Vandaag gaan we op bezoek bij Mozes, onze vertaler. Hij staat ons al op te wachten en met een uur lopen zijn we er. Mozes woont met zijn broer bij zijn oma, door haar worden we hartelijk ontvangen. We komen binnen in het huis, een kleine donkere ruimte waar een heel gezin leeft. 2 stoelen staan er al voor ons klaar. We kijken onze ogen uit! Op de grond liggen nog wat dekens op een matje, waarop ze slapen. Mozes heeft verteld dat zijn oudtante bij zijn oma is omdat ze ziek is. Maar haar zien we niet. Dan zien we de dekens wat bewegen. Mozes vertelt dat daar zijn oudtante ligt, ze wordt even wakker gemaakt om de buitenlandse visite te groeten. Maar dan kruipt ze weer lekker onder de dekens. Ondertussen komen er verschillende oude vrouwen binnen druppelen die gehoord hebben van ons bezoek. Tjonge jonge, wat zijn ze blij! Het is een hele eer dat 2 Hollandse dames hun dorpje komen bezoeken.
We krijgen een rondleiding door het dorp gevolgd door verschillende oudjes en jongeren. Verschillende familieleden bezoeken we. We mogen wat drinken bij familie van Mozes. Deze oom heeft werk en dus geld om eten te kopen. In Malawi is het zo dat wanneer je werk hebt je ook je familie moet onderhouden. De familie eet dus met de pot mee, ook vandaag. Apart om te zien dat er verschillende oude vrouwen op hun knieën binnen komt kruipen omdat ze niet meer kunnen lopen. Zij stellen voor dat we voor de hele groep een Hollandse pot kunnen koken. We wimpelen het eerst nog wat af, maar kunnen er niet onderuit. Omringd door een groep vrouwen die ons aanstaren, schillen we de aardappels. We schamen ons best, dikke plakken schillen we eraf. Maar dat lukt echt niet anders met een groot bot mes. Op een kolenvuurtje koken we eerst de aardappels, daarna eieren en bakken we uitjes, hutselen we de andijvie er door. Stamppot andijvie, werkelijk, ze likken hun vingers er bij af Smikkeldesmakkel
Na het eten gaan we snel weer naar de hut van Mozes, want eigenlijk is het tijd. Maar zo gauw komen we niet weg, oma heeft thee voor ons gezet en broodjes voor ons klaar maakt met en grote pan nsima. We voelen ons bezwaard, dit is een feestmaal voor hen en kost een vermogen voor deze mensen. Dapper eten we door, ook al hebben we net een stevige maaltijd achter de kiezen.
Samen gaan we op de foto, er gaat een wereld voor deze mensen open. Verwonderd kijken ze naar het scherm. In de hut, buiten de hut, naast de hut, op verschillende plekken moet er een foto gemaakt worden.
De tijd vliegt, het is al 2 uur, een groep mensen zwaait ons na en vraagt ons herhaaldelijk om nog eens te komen. Onze tocht naar het project is fantastisch, het is een tocht de bergen. We komen door allerlei dorpjes en langs allerlei mooie plekjes. De tocht die eigenlijk maar een halfuur lopen is, duurt nu ruim een uur! Dat heb je ervan als je steeds alles op de foto wilt zetten.

Deze tweede week zijn we wat meer gewend, en kunnen we het contact met de school en de mensen om ons heen verdiepen. Echt mooi dat je nu ook weer zoveel nieuws ziet en hoort! De tijd gaat zo erg hard. Voor we het weten zitten we weer in ons kikkerlandje. Dus we genieten dubbel zo veel! Maar dat gaat ook vanzelf hier, wanneer we die stralende kinderkoppies zien. Volgende week gaan we op reis, op safari, naar het meer, we zijn heel benieuwd. Daar komt vast ook weer een uitgebreid verslag van. Tot dan!